Prema njenim riječima, djece sa prekomjernom masom dvostruko je više u urbanim nego u ruralnim djelovima Crne Gore. Ona je navela da podaci pokazuju da samo jedan osto roditelja smatra da mu je dijete gojazno, a svaki deseti da ima prekomjernu tjelesnu masu. Prema izjavama roditelja, skoro polovina djece konzumira voće svaki dan, mliječne proizvode skoro 40 odsto mališana, povrće, meso i mlijeko skoro trećina, a ribu samo 1,7 odsto djece.

Podaci pokazuju da skoro svako dijete konzumira slatkiše svaki dan, dok slane grisine jede 7,7 odsto djeca, a samo tri odsto roditelja navodi da im djeca jedu brzu hranu. Ona je dodala da je vikendom distribucija drugačija, jer više od dječaka i djevojčica provodi vrijeme van kuće igrajući se više od sat. Prema navodima roditelja, 51,6 odsto ispitivane djece, odnosno 58,2 odsto dječaka i 44 odsto djevojčica su članovi nekog sportskog kluba. Skip to content Gojaznost je medicinski problem koji je lako uočljiv, ali se teško liječi, zaključeno je na konferenciji koja je održana povodom prezentacije nacionalnog istraživanja gojaznosti kod dječije populacije u Crnoj Gori.

Istraživanje je ekspertski i finansijski podržala Svjetska zdravstvena organizacija. Please follow and like us. Za razliku od odraslih, kada je to lako izmeriti, za decu postoje tablice normalih vrednosti prema kojima se određuje da li je dete gojazno.

Gojaznost je ozbiljna bolest, sa brojnim komplikacijama i zdravstvenim opasnostima za ceo život i značajno skraćuje životni vek. Glavne posledice gojaznosti su koronarna bolest, moždani udar i šećerna bolest. Gojaznost kod deteta ne nastaje preko noći, nego se postepeno razvija. Zbog toga, do rešenja se dolazi postepeno i strpljenjem.

Pre svega, potrebno je izgraditi zdrave prehrambene navike, i u saradnji sa lekarom, izgraditi nove. Uzroci gojaznosti kod dece su brojni — nasledni, običajni, loše navike u ishrani, fizička neaktivnost, socio-ekonomski status porodice.

Najčešće je uzrok prekomerno uzimanje hrane. Komplikacije gojaznosti su brojne. Primarni cilj lečenja gojaznosti je formiranje zdravog načina ishrane i povećanje fizičke aktivnosti, a ne brzo dostizanje idealne telesne mase. Postepeno smanjenje telesne mase, iz meseca u mesec je pravi put ka trajnom uspehu.

Trajni cilj jeste održavanje optimalne telesne mase kroz život. Gojaznost je uzročnik nastanka mnogih bolesti i zbog toga je važno da se roditelj što pre obrati lekaru i dovede dete kako bi se na vreme otpočeo terapijski proces.

Što pre se dete dovede, mogućnosti napretka, kao i prevencije sekundarnih oboljenja, su veće. Najuspešniji pristup lečenju gojaznosti podrazumeva promenu načina života, korekciju ishrane i povećanje fizičke aktivnosti.

Lekovi i hirurške intervencije dolaze u obzir samo u precizno definisanim situacijama. Uspeh lečenja zavisi od uzrasta deteta i od prisutnih komplikacija.

Prevencija i terapijske mogućnosti. Pošto su rezultati lečenja, prema bogatim iskustvima u mnogim zemljama, uglavnom nezadovoljavajući, izvanredno raste značaj mera na prevenciji gojaznosti u detinjstvu i adolescenciji.

Ishrana prilagođena optimalnim energetskim potrebama od najranijeg detinjstva predstavlja osnovu u prevenciji gojaznosti i njenih kom­plikacija. Navike u ishrani su od ključnog značaja, ne samo za zdrav, kvalitetan i dug život, nego i za prevenciju gojaznosti, kao i brojnih drugih oboljenja koja pogađaju savremenog čoveka.

To se, pre svega, odnosi na prednost ishrane odojčeta majčinim mlekom u odnosu na veštačku ishranu adaptiranim mlečnim for­mulama, kao i prerano uvođenje nemlečne hrane, a posebno one s preteranim sadržajem polisaharida i šećera. Negovanje pravilne ishrane se nastavlja i u kasnijem detinjstvu, s tim što se, pored sprečavanja prekomernog unosa kalorija u obliku masti i ugljenih hidrata, insistira i na optimalnom unosu proteina, kao i većoj zastupljenosti hrane bogate vlaknima.

Pored pravilne ishrane, bitno učešće u prevenciji gojaznosti ima favorizovanje odgovarajuće fizičke aktivnosti, odnosno izbegava- nje radnji s minimalnom potrošnjom energije. U tom cilju se deci starijoj od dve godine savetuje svakodnevna intenzivna ili umere- no intenzivna fizička aktivnost u trajanju od 30 minuta tri puta nedeljno, dok se boravak uz televizor, kompjuter i slično ograniča­va na najviše dva sata dnevno.

Bitnu ulogu u negovanju fizičke aktivnosti, pored redovnih časova fizičkog vaspitanja, imaju pro­grami koji se organizuju u predškolskim i školskim institucijama ili u okviru različitih .